مژده حسن زاده
مقایسه ی تاثیر آموزش حل مسئله به روش خردآموزی (میکرولرنینگ) با روش سخنرانی بر اشتیاق تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان
- دانشجو
- مژده حسن زاده
- استاد راهنما
- اسماعیل سعدی پور
- استاد مشاور
- حمیدرضا مقامی
- استاد داور
- فریبرز درتاج
- رشته تحصیلی
- روانشناسي تربيتي
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- تاریخ دفاع
- ۳۰ بهمن ۱۴۰۲
- ساعت دفاع
- ۱۵:۰۰
- چکیده
-
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله به روش خردآموزی (میکرولرنینگ) با روش سخنرانی بر اشتیاق تحصیلی و خودتنظیمی دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه‌ی دانش آموزان دختر پایه ششم منطقه ۹ شهرتهران محصل در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. از میان ۱۰ مدرسه دولتی ابتدایی منطقه۹، یک مدرسه به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و نمونه پژوهش شامل ۴۵ نفر از دانش آموزان بود که به روش تصادفی در یک گروه گواه و دو گروه آزمایشی جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایشی اول به مدت ۴ هفته آموزش حل مسئله با روش خردآموزی (میکرولرنینگ) را دریافت کردند، به شرکت‌کنندگان گروه آزمایشی دوم طی ۸ جلسه آموزش مهارت حل مسئله به شیوه سخنرانی آنلاین ارائه شد و به گروه گواه آموزش مهارت حل مسئله ارائه نشد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های اشتیاق تحصیلی(فردریکز، بلومنفیلد، پاریس ۲۰۰۴) و خودتنظیمی تحصیلی(پرسشنامه خودنظم بخشی تحصیلی (SRQ-A) بودند. داده‌های جمع‌آوری شده به کمک شاخص‌های آمار توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون آماری کواریانس) تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌های آزماش و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد؛ آموزش مهارت حل مسئله از متغیر اشتیاق تحصیلی، بر مولفه‌ی اشتیاق رفتاری (۰.۰۵ P< و ۱۶.۱۴=F) و از متغیر خودتنطیمی تحصیلی، بر مولفه‌ی تنطیم درون‌فکنی شده (۰.۰۵ >P و ۱۹.۰۳=F) و تنظیم مشخص (۰.۰۵ >P و ۳۱.۶۹=F) تاثیر مثبت و معناداری داشته است. بنابراین، فرضیه‌ی پژوهشی در مورد این سه مولفه از اشتیاق تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی مورد تایید قرار گرفت و می‌توان نتیجه گرفت آموزش مهارت حل مسئله بر افزایش اشتیاق رفتاری و تنظیم درون‌فکن و تنظیم مشخص تحصیلی موثر است. همچنین بین تاثیر آموزش به روش میکرولرنینگ با روش سخنرانی تغییر معناداری یافت نشد(۰.۰۵ P>) و نتایج نشان داد که این دو روش به مقدار یکسانی بر مولفه‌های متغیرهای پژوهشی موثر بودند.
- Abstract
-
The present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of teaching problem solving skills through microlearning with the lecture method on students' academic engagement and self-regulation. The statistical population of the research included all sixth-grade female students of the ۹th district of Tehran in the academic year of ۱۴۰۲-۱۴۰۳. Among the ۱۰ public elementary schools of the ۹th region, one school was selected using available sampling method, and the research sample included ۴۵ students who were randomly replaced in one control group and two experimental groups. The participants of the first experiment group were given problem solving training with microlearning method for ۴ weeks, the participants of the second experiment group were given problem solving skill training through online lectures during ۸ sessions, and the control group was not given problem solving skill training. The research tools included the academic achievement questionnaire (Fredericks, Blumenfield, Paris ۲۰۰۴) and academic self-regulation (Academic Self-Regulation Questionnaire (SRQ-A), the findings showed that there is a significant difference between the experimental and control grou the changes made in this research. in harmony on the components of behavioral coordination (P<۰.۰۵ and F=۱۶.۱۴) and academic self-control changes on the components of internalized regulation (P<۰.۰۵ and F=۱۹.۰۳) and adjustment (>۰.۰۵) P) have a positive effect. And F=۳۱.۶۹) and it was significant. The effect (p>۰.۰۵) and the result of age were the same in the components of the research.